Kediaman Mampu Milik Untuk Rakyat Malaysia.

Definisi perumahan mampu milik adalah perumahan yang diterhadkan pemilikannya kepada mereka yang pendapatan isi rumah memenuhi syarat yang ditetapkan oleh pihak kerajaan.

Perumahan mampu milik dibangunkan atas dasar memahami keperluan dan kemahuan golongan isi rumah berpendapatan rendah yang tidak mampu memiliki hartanah tanpa bantuan daripada kerajaan.

Di Malaysia, harga rumah mampu milik tidak dibenarkan melebihi RM300,000 seunit.

Harga sebenar hartanah akan berbeza mengikut negeri, bergantung kepada purata pendapatan penduduk dan kos pembangunan di setiap kawasan.

Perspektif Kementerian Perumahan & Kerajaan Tempatan pula menyifatkan kediaman mampu milik bukan sahaja merangkumi hartanah yang berharga rendah, tetapi juga perlu mengambil kira keselesaan dan persekitaran yang selamat.

Dengan kata lain, hartanah itu perlulah berkualiti untuk golongan isi rumah berpendapatan rendah.

Ia termasuk keluasan kawasan terbina yang sesuai, lengkap dengan bilik tidur, tempat letak kenderaan serta kemudahan-kemudahan asas yang patut.

Piawai bagi keluasan kediaman kos rendah telah meningkat secara beransur dari 400 kaki persegi di dalam Rancangan Malaysia Pertama kepada 650 kaki persegi di dalam Rancangan Malaysia ke-8 dan ke-9.

Kini, ianya telah meningkat kepada 700 kaki persegi, selaras dengan Rancangan Malaysia ke-10 dan ke-11.

Untuk perumahan kos pertengahan pula, piawai bagi kawasan terbina ialah antara 800 – 850 kaki persegi.

Pada 1989, Bank Negara menyatakan bahawa piawaian tinggi yang diletakkan oleh Malaysia untuk pembangunan tanah dan infrastruktur (contohnya: syarat keluasan jalan dan saiz kawasan yang diasingkan untuk pembangunan awam telah menyumbang kepada kos tanah yang tinggi untuk perumahan.

Masa yang diambil untuk mendapatkan kelulusan pihak berwajib juga telah menyumbang kepada kos keseluruhan pembinaan rumah.

Akibat tindakan pemaju swasta yang kerap meningkatkan harga rumah, kerajaan terpaksa campur tangan dengan mewujudkan pelan dan program bagi membantu mereka yang tidak mampu membeli unit-unit rumah yang dijual.

Kerajaan menggunakan pendekatan membina rumah mampu milik melalui PR1MA dan beberapa agensi kerajaan lain, selain mengenakan kuota terhadap pemaju untuk membina perumahan kos rendah.

Rancangan Malaysia ke-11 mensasarkan 653,000 unit rumah mampu milik dibina sepanjang tempoh Rancangan tersebut (2016-2020), atau secara puratanya, 130,000 rumah dibina setiap tahun.

Sebanyak RM1.5 bilion diperuntukkan oleh kerajaan untuk membina dan menyiapkan rumah mampu milik di bawah Skim Perumahan Rakyat, Projek Perumahan Penjawat Awam (PPA1M), PR1MA dan Syarikat Perumahan Negara (SPNB).

Bank Negara Malaysia telah menubuhkan dana supaya mereka yang berpendapatan di bawah RM2,300/sebulan dapat memiliki hartanah pertama bernilai sehingga RM150,000.00 sambil menikmati kadar faedah sebanyak 3.5% melalui pinjaman dengan beberapa bank terpilih.

Bagi penjawat awam pula, dalam usaha agar mereka dapat memiliki hartanah, Lembaga Pembiayaan Perumahan Sektor Awam akan memanjangkan jangka pembayaran balik pinjaman dari 30 tahun kepada 35 tahun untuk pinjaman pertama, dan dari 25 tahun kepada 30 tahun untuk pinjaman kedua.

Terdapat tujuh (7) skim perumahan kerajaan diwujudkan untuk golongan berpendapatan rendah dan sederhana untuk program kediaman mampu milik ini. Ianya terdiri daripada: 

Namun begitu, walaupun dengan wujudnya pelbagai insentif yang diberikan oleh kerajaan kepada pemaju dan kepelbagaian Skim Perumahan Awam Kerajaan, masih ramai lagi rakyat, khasnya mereka yang tinggal di kawasan bandar yang masih tidak mampu memiliki rumah berikutan harga rumah yang terlampau tinggi.

Rumah mampu milik menjadi tidak mampu milik akibat kos sara hidup yang tinggi yang terpaksa ditanggung warga kota.

PR1MA turut menerima serangan apabila pemaju dipersalahkan kerana membina perumahan kos rendah di kawasan terpencil ataupun di kawasan yang mempunyai jaringan perhubungan yang rendah, sekaligus menyebabkan kadar pembelian yang rendah.

Pemerhatian yang lebih teliti daripada statistik Jabatan Perangkaan Malaysia (NAPIC) menunjukkan bahawa penambahan bekalan baru dalam lingkungan ini bertentangan dengan kenaikan hartanah yang tidak terjual pada harga mampu milik di bawah RM300,000.

Unit perumahan yang tidak terjual datangnya daripada hartanah di bawah RM300K (31% hingga 52%) daripada kesemua unit yang tidak terjual.

Unit tidak terjual ini kebanyakannya telah dilancarkan lebih daripada 9 bulan, merangkumi kesemua tiga (3) kategori iaitu siap, masih dalam pembinaan serta telah dilancarkan, tetapi belum dibina.

Pusat bandar Kuala Lumpur mempunyai 8,008 unit perumahan belum dibina yang terdiri daripada rumah pangsa dan apartmen di suku pertama 2019, meskipun terdapat tuntutan ramai daripada penduduk agar lebih banyak rumah mampu milik dibangunkan.

Jadi, apakah permasalahan sebenarnya?

Kekurangan unit mampu milik?

Harga yang tidak cukup mampu milik atau unit mampu milik yang tidak sesuai dengan keinginan bakal pembeli?

Sumber: Jabatan Perangkaan Negara (NAPIC), 2014-2018

Kami percaya bahawa kajian pasaran perlu dilakukan oleh mana-mana pemaju bagi menentukan lokasi sesuai, jenis dan saiz unit perumahan serta cadangan harga jualan unit perumahan.

Kajian pasaran perlu juga merangkumi permintaan, bekalan, trend semasa dan kemudahan untuk dimasukkan ke dalam skim yang baru, sungguhpun ianya skim kediaman mampu milik.

Ini bagi memastikan unit yang ditawarkan akan mendapat sambutan yang baik.

Pada masa yang sama, selain daripada insentif kepada pemaju untuk membina perumahan mampu milik, kerajaan juga patut memainkan peranan agar kebolehpasaran kediaman mampu milik ini perlu dipertingkatkan seperti menyediakan infrastruktur yang baik, jaringan perhubungan ke lokasi yang elok serta membina lebih banyak kemudahan untuk ahli komuniti yang tinggal di kawasan terbabit. 

Artikel diterjemahkan dan diterbitkan semula dengan izin:

https://www.jurunilai.com/single-post/2019/10/11/affordable-homes-for-malaysian